ในชีวิตของเรานั้นล้วนต้องเจอผู้คนมากมายในแต่ละช่วงอายุของเรา เจอกันเร็วบ้างเจอกันช้าบ้าง ได้พูดคุยติดต่อบ้าง เลิกรามิตรไมตรีที่ดีต่อกันบ้าง การที่คนคนหนึ่งได้พบกับอีกคนคนหนึ่งนั้น ไม่ใช่เพราะบุญวาสนาแต่เป็นเพราะ ก ร รม เก่าที่ทำร่วมกันมา เราอาจจะเป็นคนทำกับเขา หรือเขาต่างหากหล่ะที่ทำกับเรา แต่อย่างไรก็ตาม ก รร มเหล่านั้นหล่ะที่ทำให้เราต้องมาพบเจอกัน
เราเท่านั้นที่เป็นตัวกำหนด ก ร ร ม
เราไม่รู้หรอกว่าสิ่งเหล่านี้มีจริงหรือไม่ แต่สิ่งที่เราควรคิดคือ ถ้ามันเป็นเรื่องจริงเราควรปฏิบัติตนอย่างไร ถ้าเราไม่อยากสร้าง ก รร ม กับเขาอีก ไม่อยากให้เขามาทำ ร้ ายเราอีก เราจึงควรหัดที่จะให้อ ภั ย เลิกสร้างก ร ร ม ต่อกันและปล่อยเขาออกจากหัวใจ ส่วนเขาจะสำนึกหรือไม่นั่นเป็นเรื่องที่เขาจะต้องได้รับผลต่อไป ดังคำที่ว่า “บุญใครกร ร มมัน”
แสงจากพระธรรมจะช่วยนำทาง
พระพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้ว่า “ความบังเอิญไม่มีจริง” เพราะทุกสิ่งล้วนต้องมีที่มาที่ไปนั้นคือ กรรม และตัวเราเท่าน้ันที่เป็นตัวกำหนดว่า เราเลือกจะทำสิ่งที่ดีต่อกัน หรือสิ่งที่ เ ล ว ร้ า ย ต่อกัน
หนึ่งบทความที่ให้ข้อคิดดีๆ สำหรับเรื่องการมีชีวิตคู่
คนที่มี ‘ก ร ร ม’ ต่อกันจะเดินมาเจอกัน
เพราะการเจอกันไม่มีคำว่า ‘บังเอิญ’
ไม่เพราะก ร ร มเขาที่มีต่อคุณ
ก็ กร ร มคุณที่มีต่อเขาจึงได้มาเจอกัน
และ กร ร ม นั้นจะพาคนทั้งสอง
มาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น
และเมื่อ ‘หมดก ร ร ม’ ไม่อยากจากก็ต้องจาก
สิ่งใดที่เราทำมา ไม่อยากเจอก็ต้องเจอ
สิ่งใดที่เราไม่ได้ทำมา ไม่อยากจากก็ต้องจาก
นี้ละที่เรียกว่า ‘ก ร ร ม’
ดังนั้นชีวิตจะเป็นเช่นไรในอนาคต
คือ ผลของก ร ร มที่เราจะทำในวันนี้
การพบกันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
และการจากกันก็ไม่มีคำว่าบังเอิญ เช่นกัน
ขอบคุณแหล่งที่มาข่าว
https://bit.ly/2CUkynt
