โดนทำร้า ยก็หนั กพอแล้ว
อย่ าซ้ำเติมตัวเอง
ด้วยการประกาศให้โลกรู้
ว่าคุณ “บอ บช้ำ” แค่ไหน
เรื่องดร าม่ าคนชอบฟัง
แต่จะมีสักกี่คนที่เห็นใ จ
ส่วนมากก็แค่อยากรู้ อยากเห็น
หาใครสักคนที่รักคุณ
คนที่พร้อมจะรับฟังเรื่องราว
ให้คำปรึก ษ า ช่วยหาทาง แ ก้
ไ ม่ใช่สักแต่ระบา ย
จนกลายเป็น “ประจา นตัวเอง”
สำคัญกว่านั้นคือ “ตัวคุณ”
ต้องพร้อมเยีย วย าตัวเองด้วย
ไ ม่อยากเจ็ บ
ก็ต้องพาตัวเองออกจากทุก ข์
หาอย่างอื่นทำให้เลิกนอ ย ด์
ไ ม่อยากเศ ร้า
ก็อย่ าให้ตัวเองจมปลั ก
อยู่กับบรรยากาศเดิมๆ
ไ ม่อยากจำ
ก็มองไปข้างหน้า
อย่ าอา ลัย อา วรณ์กับเรื่องเก่าๆ
คำปลอบโยนจากคนเป็นล้าน
ที่ไ ม่ได้เข้าใ จ ไ ม่รู้จักคุณจริงๆ
ไ ม่รู้ว่าคุณเจอกับอะไรมาบ้าง
เป็นแค่ “มาร ยาท” ทางโซเชียล
ถ้าแค่อยากเรียกร้องความสนใ จ
อยาก “ดรา ม่า” เพื่อระบาย
ก็อย่ าคาดหวังอะไร
มากไปกว่า ยอด like
และ “กำลังใ จ”
ป ล อ มๆ
เครดิต PuiPinnarat
