ที่เราได้มาเจอกันนั้นเพราะกรรม อยากให้ได้อ่านกันไว้
เจอกันเพราะก ร ร ม ไม่มีคำว่าบังเอิญคนที่มี ก ร ร ม ต่อกัน จะเดินมาเจอกันเพราะการเจอกันไม่มีคำว่า บังเอิญ
ไม่เพราะก รร ม เขาที่มีต่อคุณ ก็ ก ร ร มคุณที่มีต่อเขาจึงได้มาเจอกัน และก ร ร มนั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอกัน
ในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น และเมื่อหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากก็ต้องจาก ไม่อย ากเจอก็ต้องเจอ นี้ละที่เรียกว่าก ร ร ม
ดังนั้นการที่เราโดนกระ ทำจากคนอื่นนั้น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเป็นผลของก ร ร ม ที่เราทำมาก่อนแต่เราก็คง
พิสูจน์ไม่ได้ว่าอดีตเราเคยทำมาจริงเหรอ ดังนั้นแล้ว เราควรมาคิดว่าถ้าเกิดมันเป็นเรื่องจริง แล้วเราไม่อย าก
ที่จะสร้างก ร ร ม กับเขาอีก ไม่อย ากให้เขามาทำร้ า ยอีก เราจึงหัดที่จะให้ อ ภั ย ปล่อยเขาออกจากใจ
เลิกสร้าง ก ร ร ม ต่อกัน ส่วนตัวเขาจะสำนึกหรือไม่ ให้คิดซะว่า เราให้ อ ภั ย เราได้บุญ เราได้เลิ กยุ่ง เกี่ยวต่อกัน
ส่วนเขาก็คงจะได้รับก ร ร ม ที่เขาทำโดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับก ร ร ม นั้นดังคำที่ว่าบุญใคร ก ร ร มมัน
ตามหลักคำสอน ของพ ระพุ ทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่าความบังเอิญไม่มีจริ เพราะทุ กสิ่งล้วนต้องมีที่มาที่ไป
นั่นก็คือตัวก ร ร ม ที่นำพามาแต่เมื่อพามาเจอกัน แล้วหลังจากนั้นคือ ตัวเราเอง เป็นคนกำหนด จะกำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดี
จะกำหนดให้มันแ ย่ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เราเลือก การพบกันในปัจจุบัน คือผลของก ร ร ม ในอดีต แต่ชีวิตจะเป็นเช่นไร
ในอนาคตคือ ผลของก ร ร ม ที่เราจะทำในวันนี้
ขอบคุณที่มา : ธรรมทาน
