นิทานสอนมนุษย์ป้า ทำไมยังต้องนั่งรถเมย์
เห ตุเกิดบนรถเมล์สายหนึ่ง
มีคุณป้าหิ้วตะกร้าผักเพื่อไปตลาดขึ้นรถมา
เจ้าหนุ่มเห็นป้าจึงรีบลุกให้นั่ง
คุณป้ายิ้มแล้วถามว่า : ไอ้หนุ่มปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ?
ชายหนุ่มตอบ : 28 แล้วครับ
คุณป้าว่า : 28 แล้วยังต้องมายืนเบียดเสียดบนรถเมล์อีกหรือ
ลู กสาวป้าอายุแค่ 22 ก็ซื้อรถเองแล้ว
คุณป้าท่านนี้แทนที่จะสำนึกบุญคุณ
ที่เขาลุกให้นั่งแล้วกล่าวขอบคุณเขา
แต่เปล่าเลย
กลับตั้งใ จเสีย ดสีว่าอายุ 28 แล้วยังไ ร้ความสามารถซื้อรถขับ
ดูลู กสาวฉันซิ เก่งมาก อายุแค่ 22 ก็ซื้อรถขับได้แล้ว
โดยปกติคนที่อุตส่าห์มีน้ำใ จ
แต่กลับถูกดูแคลนแบบนี้คงจะมีอารมณ์โ กรธ แต่เขากลับไ ม่โ กรธ
และตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า : ผมก็หาเงินซื้อมาได้คันหนึ่ง และก็ให้แม่ใช้
เพราะผมไ ม่อยากเห็นแม่ผมลำบา กขึ้นรถเมล์
มาเบีย ดเสีย ดคนบนรถด้วยในวัยนี้เพื่อไปตลาดหรอกครับ
คราวนี้คนที่เสี ยหน้ากลับกลายเป็นคุณป้าเอง
จากการตอบกลับอันสุดยอด ไหวพริบชั้นเซียน
ทั้งยังกระทุ้งปั ญหาสังคมให้เราได้คิดกัน
มีอะไรให้ภูมิใ จหรืออว ดต่อใครๆ งั้นเหรอ?
หรือเพียงแค่อยากเปรียบเทียบว่า
ลู กฉันเก่งอย่างนั้น อย่างนี้ ลู กเธอทำได้หรือเปล่า
การมีลู กเก่ง นั้นเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใ จอยู่หรอก
เพราะเป็นการแสดงถึงการอบรมสั่งสอนเลี้ยงดูมาด้วยดี
ทำให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีมีอนาคต
แต่อย่ าได้เที่ยวเอาไปเปรียบเทียบเพื่อดูแคลนผู้อื่น
คุณป้าคนนี้แม้ว่าลู กจะเก่ งเพียงใด
ทำไมคุณป้ายังต้องมาขึ้นรถเมล์เพื่อไปตลาดอีกล่ะ?
การมีลู กหลานกตัญญู และเป็นคนดีนั้นมันน่าอิ จฉ ากว่าเยอะเลย
ขอบคุณต้นฉบับจาก ต่อตระกูล ยมนาค
