“บ า ป 14 ประการ” ที่พ่อแม่มักทำกับลูก โดยที่ไม่รู้ตัว
พ่อแม่ทุกคนรักลูกของตัวเองทั้งนั้นและมีวิธีการเลี้ยงดูที่แตกต่างกันออกไปแต่เชื่อว่า สิ่งที่พ่อกับแม่ทำนั้นหวังให้ลูกเป็นคนดีและได้ดีเพื่ออนาคตในวันข้างหน้าของลูกเอง แต่บางคนอาจจะรักลูกไม่ถูกทาง กล ายเป็นพ่อแม่รั ง แ กฉัน
จึงมีคำสอนของ “ท่าน ว.วชิรเมธี” มาฝากคุณพ่อคุณแม่ ว่าสิ่งที่คุณกำลังทำนั้นเป็น “บ า ป 14 ประการ” ที่คุณกำลังทำโดยไม่รู้ตัว โดยท่านว.วชิรเมธี ได้ระบุเรื่องนี้ว่า..
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๑)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการรักเขามากเกินไป ผลก็คือเกิดภาวะรักจนหลง ลูกของตนถูกทุกอย่าง ลูกของตนดีกว่าคนอื่นเสมอ อันส่งผลให้ลูกกล ายเป็นคนมีอัตตาสูง เชื่อมั่นตนเองในทางที่ผิด ชอบดูถูกคน เป็นตัวปัญหา แต่ไม่ยอมรับว่าตนเป็นคนสร้างปัญหา
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๒)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการตามใจเขามากเกินไป ผลก็คือพ่อแม่กล ายเป็นข้าช่วงใช้ของลูก ส่วนลูกกล ายเป็น “ลูกบังเกิดเกล้า” ที่พ่อแม่ต้องยอมให้เขาทุกอย่าง ที่หนักกว่านั้นก็คือ ถ้าพ่อแม่ไม่ยอมตามที่ลูกต้องการลูกบางคนก็ถึงขั้นทุบตีทำร้ า ย พ่อแม่
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๓)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่กล้าห้ามปรามสั่งสอนเมื่อลูกทำผิด ทำเ ล ว ทำบาป ผลก็คือ ลูกสูญเสียสามัญสำนึก แยกแยะถูกผิดดีชั่ วไม่เป็น มองไม่เห็นเส้นแบ่งทางจริยธรรมว่า ดีเป็นอย่างไร ชั่ วเป็นอย่างไร จึงกล ายเป็นนักเล ง อันธพาล ระร านคนเขาไปทั่ว
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๔)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการให้เงินลูกเพียงอย่างเดียว ผลก็คือ ลูกไม่รู้จักคุณค่าของเงิน ไม่เห็นคุณค่าของผู้ที่หาและให้เงิน ยิ่งได้เงินมาก ยิ่งผลาญเงินเก่ง มีเงินเท่าไหร่ก็ไม่พอใช้ และทั้งๆที่ใช้จ่ายเงินสูง แต่กลับมีคุณภาพชีวิตต่ำ
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๕)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่ยอมให้ลูกเรียนรู้ที่จะพึ่งตนเอง เกรงว่าหากให้ลูกทำอะไรด้วยตนเองแล้วเขาจะลำบาก ผลก็คือเมื่อโตขึ้นลูกกล ายเป็นลูกแหง่ที่พึ่งตนเองไม่ได้ ทำอะไรด้วยตนเองไม่เป็น ยิ่งเติบโตยิ่งเป็นตัวปัญหาของสถาบันครอบครัว
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๖)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่ยอมส่งเสริมให้ลูกได้รับการศึกษาที่ดี มัวแต่สนใจลงทุนในการทำธุรกิจเป็นร้อยเป็นพันล้าน แต่ไม่รู้จักลงทุนในการสร้างลูกให้เป็นปัญญาชน ผลก็คือลูกเติบโตแต่ตัว แต่ทว่ามีสติปัญญาที่ต่ำต้อย ขาดทักษะการคิด การใช้เหตุผล การทำงาน การเข้าสังคม เขาไม่เพียงแต่ไม่สามารถร่วมเป็นสมาชิกที่ดีของสังคมเท่านั้นแต่ยังสร้างปัญหาให้สังคมอีกต่างหาก
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๗)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการทำแต่งานสังคมสงเคราะห์นอกบ้าน โดยลืมไปว่าคนที่ตนต้องสงเคราะห์ก่อนดูแลก่อนต้องให้ความรักก่อนก็คือลูก ผลก็คือแม้จะกล ายเป็นนักสังคมสงเคราะห์ที่ประสบความสำเร็จนอกบ้าน สังคมสรรเสริญ แต่กลับเป็นพ่อแม่ที่ ล้ ม เห ลว ในบ้าน และลูกกล ายเป็นเด็กที่ขาดความรัก ความอบอุ่น ไม่พร้อมจะแบ่งปันความรักและความอบอุ่นให้ใคร
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๘)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่รู้จักยกย่องชมเชยลูกเมื่อเขาประสบความสำเร็จในการเรียน ในการทำงาน หรือในการทำกิจกรรมใดๆก็ตาม ผลก็คือลูกกล ายเป็นคนใจคอคับแคบ ยกย่องชมเชยใครไม่เป็น เมื่อเห็นคนอื่นได้ดีมีความสำเร็จ เขาจึงเป็นนัก อิ จ ฉ า ริ ษ ย า ตัวฉกาจ ที่จ้องแต่จะหาทางทำล ายคุณงามความดีของคนอื่น
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๙)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่รู้จักสอนเขาให้รู้จัก บ าป บุญ คุณโ ท ษ ผลก็คือ เมื่อโตขึ้น เขาจึงพร้อมผละหนีพ่อแม่ไปอย่างไม่รู้สึกผิด ไม่เห็นความจำเป็นว่า การเป็นลูกที่ดีนั้น จะต้องกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่ของตนอย่างไร
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๑๐)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่สอนลูกให้รู้จักการบำเพ็ญตนเป็นผู้ให้ ผลก็คือเมื่อโตขึ้นเขาจึงกล ายเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างร้ า ย กาจ คิดแต่จะกอบโก ย คิดถึงแต่ประโยชน์ส่วนตัวจนมองไม่เห็นหัวคนอื่น แทนที่จะถือหลัก “ยิ่งรวยยิ่งให้ ยิ่งได้ยิ่งแบ่ง” กลับถือหลัก “ยิ่งรวยยิ่งค อ ร์รั ป ชั่ น ยิ่งแบ่งปันยิ่งสูญเสียเปล่า”
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๑๑)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่ยอมให้ลูกรู้จักตัดสินใจด้วยตนเอง ผลก็คือ ลูกกล ายเป็นคนขาดความเชื่อมั่นในตนเอง ไม่กล้าคิด ไม่กล้าพูด ไม่กล้าทำอะไร ส่งผลให้ไร้ภาวะผู้นำ ต้องเดินตามคนอื่นโดยดุษฎี
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๑๒)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่สอนให้ลูกรู้จักสมบัติของผู้ดี ผลก็คือเขากล ายเป็นคนหย าบกระด้างทั้งทางกาย ทางใจ ใจคอโห ดหินทมิฬชาติ ขาดความสุภาพอ่อนน้อม ขาดสัมมาคาราวะ ไม่รู้จักกาลเทศะ ไม่รู้จักประมาณตน ครองตน ครองงานไม่เป็น ไม่เห็นคุณค่าของระเบียบประเพณี กฎห มาย จรร ย า จารีตของสังคม ไม่เคารพในศักดิ์ศรีแห่งความเป็นคนดีของเพื่อนมนุษย์
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๑๓)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่แนะนำให้ลูกรู้จักคบเพื่อนที่เป็นกัล ย าณมิตร (เพื่อนแท้) ผลก็คือรอบกายของเขาจึงมีแต่ บ า ป มิตร (เพื่อนเทียม) คอยประจบสอพล อ คอยหลอก ล่ อให้ทำความเ ล วท ร า มต่ำช้า นำพาชีวิตไปในทางเสียหาย ตกอยู่ใต้วังวนของอบ ายมุข สนุกสนาน ไม่สนใจหาแก่นสารให้กับชีวิต
พ่อแม่รั ง แ กฉัน (๑๔)
ทำร้ า ย ลูกด้วยการไม่รู้จักสร้างสภาพแวดล้อมให้ลูกเป็นคนรักการอ่าน รักการเขียน รักการเรียนรู้ รักการเดินทาง ปล่อยให้เขาศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเองไปตามยถากรรม ผลก็คือเขากล ายเป็นคนหูตาคับแคบ ขาดความรู้พื้นฐาน ขาดความรู้รอบตัว ขาดความกระตือรือร้ น ไม่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ การคิด พูด ทำ ไม่เฉลียวฉลาดปราดเปรื่อง ขาดความ แ ห ล ม ค ม ตามไม่ทันโลก ตกข่าว เป็นคนว่างเปล่าทางความรู้ (รอบตัว) ความคิด จิตใจ และไม่มีรสนิยมอย่างอารยชน
ท่านใดที่เผลอทำ 14 ข้อที่กล่าวมานี้นั้นควรที่จะเลิกทำนะคะ เชื่อว่าหล ายคนรักลูกอยากให้ลูกพบเจออะไรดีๆ เป็นคนดี แต่ 14 ข้อที่กล่าวมานั้นอาจจะเป็นการรักลูกแบบผิดๆ
