วันนี้แวะนำเรื่องดี ๆ ที่อ่านเจอในนิตยสาร The select มาแบ่งปันค่ะ
ไม่รู้ว่าหลาย ๆ คนเคยคิดแบบนี้ไหม
มาฟังเรื่องนี้กันค่ะ เขาตั้งชื่อว่า “กบฟุ้งซ่าน..ข้างกำแพงวัด”
กบฟุ้งซ่านตัวหนึ่งนั่งอยู่ข้างกำแพงวัด ทุกเช้ามันเฝ้าดูพระออกบิณฑบาตตั้งแต่เช้ามืด พอพระกลับมาถึงวัดเพื่อฉันเช้า
กบมันนึกในใจ อยากเกิดเป็นพระ เป็นพระสบายดี มีคนถวายอาหารให้กินทุกวัน
เมื่อพระฉันเสร็จ ก็นำอาหารที่เหลือมากมายนั้น ไปให้เด็กวัดกินต่อ แล้วเด็กวัดก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อย
ตอนนี้กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็นเด็กวัดแล้ว เพราะสบายกว่าพระ มันเห็นเด็กวัดหลายคนตื่นสายได้ และไม่ต้องออกตามพระไปบิณฑบาตก็ได้ สบายกว่าเยอะเลย
เมื่อเด็กวัดกินเสร็จ ก็โกยอาหารที่เหลือทั้งหมด ให้หมาวัดไปกิน แล้วเด็กวัดทุกคน ก็ไปช่วยกันล้างจาน
ถึงตอนนี้กบเปลี่ยนใจอยากเกิดเป็นหมาวัดแล้ว เพราะไม่ต้องล้างจานเหมือนเด็กวัดสบายกว่า
พอหมาวัดกินอาหารเสร็จ ก็แยกย้ายไปทำหน้าที่เฝ้าบริเวณวัด คอยเห่าคนแปลกหน้า ฝูงแมลงวันก็บินมาตอมและกินอาหารต่อจากหมาวัด
ถึงตอนนี้ กบเปลี่ยนใจอีกแล้ว อยากเกิดเป็นแมลงเพราะสบายที่สุด ไม่ต้องทำอะไรเลย หนำซ้ำ ยังมีกองอาหารให้กินไม่มีหมดด้วย
ขณะที่เจ้ากบฟุ้งซ่านกำลังคิดเพลิน ๆ อยู่นั้น พอดี หันมาเห็นแมลงวันบินมาใกล้ ๆ จึงใช้ลิ้นตวัดเอาแมลงวันเข้าปากตัวเองโดยสัญชาตญาณ
ถึงตอนนี้กบฟุ้งซ่านจึงบรรลุธรรมฉับพลัน
คิดได้ว่า เอ้อ เป็นตัวของเราเองนี้แหละ ดีที่สุดเลย
เพราะฉะนั้น เป็นใครไม่สำคัญ สำคัญตรงที่ “จงเชื่อมั่นในตัวเอง”
