“กาหลง ซ า ก” บทความนี้เขียนไว้ดีมาก อ่านไม่ต้องจบ ก็พบทางสว่างแล้ว
เรื่องกาหลง ซ า ก
นานมาแล้ว
มี ซ า ก ช้างลอยไปตามกระแสน้ำ
กาตัวหนึ่งพบเข้าก็ดีใจ
คิดว่าตนเป็นผู้โชคดี
เพราะจะได้อาหารกินฟรี
โดยไม่ต้องออกแรงไปอีกนาน
จึงโผลงจับที่ ซ า กช้างนั้น
จิกกินเนื้อช้างที่ เ น่ า เปื่อยอิ่ม
แล้วก็หลับอยู่บน ซ า ก ช้างนั้นเอง
ตื่นขึ้นก็กินอีก
กินๆ นอนๆ อยู่กับ ซ า ก ช้างนั้นอย่างมีความสุข
นานวันเข้า
กระแสน้ำก็ไหลออกสู่ทะเล
ซ า ก ช้างก็พลอยไกลฝั่งออกไปเรื่อยๆ จนถึงกลางมหาสมุทร
พอซากช้างเปื่อยเน่าสื้นไป
กาก็มองไม่เห็นฝั่งเสียแล้ว
ถึงจะพยายามบินกลับอย่างไร
ก็ไม่สามารถพ้นจากมหาสมุทรได้
จึงหมดแรงจมน้ำ ต า ย ในที่สุด
ในทางธรรม
ซ า ก ช้างที่ลอยไปตามกระแสน้ำนั้น
ท่านเปรียบเหมือน ก า ม คุณ ๕
ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส
ที่น่าพอใจ ทำให้เกิดสุข
ซึ่งเป็นเรื่องที่ปุถุชนมุ่งแสวงหา
เพราะที่มนุษย์ต้องการเงินทองข้าวของ
อาหารการกินหรือที่อยู่อาศัย
ก็เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือให้ชีวิต
เข้าถึงรูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส
ที่ทำให้เกิดสุขทั้งสิ้น
ไม่นับวัตถุสิ่งของเครื่องปรนเปรอความสุขส่วนเกิน
ที่มีอยู่อีกกลาดเกลื่อนมากมาย
กามคุณ ๕ จึงเป็นของคู่กับชีวิตมนุษย์
โดยเฉพาะมนุษย์ปุถุชนด้วยแล้ว
ก็เปรียบเหมือนอาหารที่จำเป็นกับชีวิตนั่นแหละ
ข้อควรระวังในเรื่องนี้ก็คือ
แม้ต้องมีกามคุณเป็นอาหารของชีวิต
แต่ไม่ควรหลงใหลเผลอสติ
ต้องนึกไว้เสมอว่า
ชีวิตที่ผูกพันกับกามคุณ
ก็เหมือนการอยู่บน ซ า ก ช้างที่ลอยไกลออกไปทุกที
แล้วฝึกคิดให้เห็นด้านที่เป็นโทษของกามคุณเสียบ้าง
ยินดีในความสุขเหล่านั้นแต่พอประมาณ
จึงจะไม่ต้องพบชะตากรรมเหมือนกาหลงซากตัวนั้น
