อย่าทิ้งกัน เพียงเพราะคุณยังโก ร ธ กันอยู่ เรื่องนี้เตือสติคู่รักได้ดี

เป็ น อีกบทความดีๆอย ากให้ทุกคนได้อ่านกัน เป็นข้อคิดเตือนสติของสามีภรรย าคู่หนึ่ง ที่ไม่ได้สนใจความรู้สึก และเวลาที่อยู่ด้วยกัน จะเหลือซักกี่วัน จงทำทุกวันให้เป็นหมือนวันสุดท้าย ข อ ง กันและกัน ทำให้เป็นวันที่ดีที่สุด และเป็นวันที่มีความสุ ข ที่ สุ ด

เช้ าวั น หนึ่ง.. ภรรย าบอกกับสามีว่า..“วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยี่ ย มแม่จะไปค้างสั ก คืนหนึ่ง แม่ไม่ค่อยสบายคุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไห มฝ นตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยสารไม่สะดวกเลย”..สามี.. ซึ่งหน้า ตา บู ดบึ้งมาตั้งแต่เช้า


ไม่ ต อ บภรรย า..แต่กลับกระชา กเสี ยงถามกลับไปว่า..“เมื่อวาน เธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหม..เธอรับปากฉันแล้วนะว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเ ฟื อยค่าใช้จ่ายเยอะแยะ.. ทำไม..ไม่ช่วยกันป ร ะห ยัด!!”
ภรรย า ..พูด อ อ กมาเสียงเบาๆ อย่ างคนรู้สึกผิดว่า“ที่แท้..คุณโกร ธ เรื่ องนี้นี่เอง”..ภรรย า.. ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงี ย บๆแล้วบอกสามีว่า.. “วันนี้ มีรถโดยสารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ.. คุณ ไม่ ต้ อ งไปส่งก็ได้..”

แล้ วเ ธอก็ออกบ้านไป โดยสามีไม่ สน ใจเลยเพราะยังโกร ธ อยู่มาก.. ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป..สามีได้ยินเสีย งเ อะ อะ บนถนน..จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่าฝนที่ตกห นั ก เซาะตลิ่ง จนส ะ พา นเข้าเมืองได้ขาดลง

มีร ถเ มล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำ ด้ ว ย..สามี..ได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออกจากบ้านไปทันทีเมื่อไปถึงแม่น้ำ.. รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็ก สัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยสารกระจัดกระจ าย มีก า รหามร่างของผู้เ สี ย ชี วิ ต คนแล้วคนเล่า

ขึ้น  ม าจ ากแม่น้ำ.. ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรย า .. ก็ไม่พบก็เสี ยใ จเจีย นสิ้น ส ติ..เฝ้าถามหน่วยกู้ภัยที่ทำงานอยู่ว่า “เห็นภรรย าผมบ้างไหม ๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ”ทุกคนส่ายหน้า… บอกว่าไม่เห็น.

เว ลา ผ่ านไปจนเกือบเย็น.กู้ภัย หยุดการทำงาน เพราะไม่มีผู้เ สี ย ชี วิ ต ที่หาพบแล้วจึงบอกชายหนุ่มว่า.. “หั ก ห้ ามใจเถอะนะภรรย าคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”.ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิ ญ ญ า ณร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง


ในใ จ ขอ ง เขา เฝ้าแต่คร่ำคร ว ญว่า “ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไ ปส่ งเธอนะ…เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่ ม เฟื อ ย เสื้อตัวเดียว มันจะราคาเ ท่า ไ หร่กัน”แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่า..ภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารอยู่บนโต๊ะ..

ในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่งซึ่งเธอกำลัง เย็บ ซ่ อม ชายเสื้อที่รุ่ยอยู่.. “คุณไปไหนมาคะ .. “.. ภรรย ายังพูดไม่ทันจบสามีก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น..“คุณเป็ นอ ะ ไร ร้องไห้ทำไม ..

วันนี้ ฉันมัวเ อาเ สื้อไ ปคืนที่ร้านเสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปม า ก เลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทั น..อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แย่จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้อ ข องใ หม่มาทำไม”.

เรื่อ งบ างเ รื่อง.. เราโกร ธ จ นลืมไปว่า มันไม่สำคัญ เที ยบเ ท่ากับ “ความสุข” ของเราเลยนะ เรื่องบางเรื่อง ไม่สำคัญเท่ากับ “ความสุข” ของ คนที่ เรารัก เรามีเวลาในโลกนี้ จำกัด เวลาที่ใ ช้ ร่ วมกัน ยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อย่ านำมาเป็นอ า รม ณ์ มากมายนักเลย เเละจง คิดเสมอว่า คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซั ก กี่ วัน

ที่ ม า : postsod

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น

3 × 2 =

Back To Top

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า

ตั้งค่าความเป็นส่วนตัว

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
จัดการความเป็นส่วนตัว
  • เปิดใช้งานตลอด

บันทึกการตั้งค่า