5 วิธี เมื่ออายุมากขึ้น จะแ ก่อย่างไรให้ลู กหลา นรัก
1 ต้องรู้จักวางอารมณ์
สังคมในอดีตมีความย ากของคนในอดีต สังคมในปัจจุบันมีความย ากของคนในปัจจุบันเช่นกัน อย่ าเอาความคิดเรามาเป็นที่ตั้ง ไ ม่พอใ จอะไรก็ว่าลู กห ลานด้วยอารมณ์
ถ้าทำเช่นนี้ครั้งหนึ่ง คุณธรรมจะหายไปครั้งหนึ่ง วาสนาของลูกหลานหายไปส่วนหนึ่ง เพราะพ่อแม่คือพระพรหมของลูก หากพ่อแม่เอาแต่ แ ช่ ง ด่ าลูกหลานจะเจริญได้อย่างไรกัน
2 เมื่ออายุมากขึ้น ต้องรู้จักวางมือ
คุณไ ม่มีทางทำงานไปได้ตลอดชีวิต หรือ คิดดูแลลูกหลานไปจนวันสุดท้ ายของเขา ฉะนั้นต้องรู้จักวางมือ ลูกหลานมีบุญวาสนาและทางเดินของลูกหลานเอง
หากคิดแทนไปเสี ยหมด คุณนั่นแหละที่จะ เหนื่อ ยตลอดช าติ วันหนึ่งที่คุณจากไปพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อย่างไรกัน การรู้จักวางมือคือการฝึกเชื่ อใ จในลูกหลานของเรา และเป็นการส่งเสริมลูกหลานไปในตัวด้วย
3 อายุมากขึ้นแล้ว ต้องรู้จัก ตั ด ใ จ
บางสิ่ง บางอย่าง เมื่อสู ญเสี ย ไปแล้วก็อย่ าได้ยึ ด ผูก คิดให้ได้ว่าเดิมทีมันก็ไ ม่ได้เป็นของเราอยู่แล้ว และวันสุดท้ ายในชีวิตคุณก็เอาอะไรไปไ ม่ได้ทั้งนั้น ฉะนั้น ตั ดใ จได้ในสิ่งที่สู ญเสี ยไปแล้ว จะสามารถมีความสุขกับสิ่งที่ควรมีอยู่ไว้ได้
4 เมื่ออายุมากขึ้นให้รู้จักปล่อยวาง
ต้องรู้จักปล่อยวางเรื่องราวบางอย่าง ที่ควรต้องปล่อย เพราะใ จของคนเราแบกรับได้จำกั ด อย่ าเอาแต่คับแค้ นฝั งใ จ ปล่อยวางตำแหน่งฐานะที่เคยดำรง ปล่อยวางอดีต เรียนรู้ในการใช้ชีวิตในปัจจุบัน เป็นสุขได้ในวัยช ราให้ได้
5 อายุมากขึ้นก็เปรียบไปดั่งไม้ใกล้ฝั่ง
ตั ณ ห า ต้องลดลง ความโล ภ ความโก ร ธ ห ลง ต้องลดลง คุณธรรมความสุขุมจะต้องมากขึ้น ความเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ต้องมากขึ้น หมั่นเตือ นตัวเองเอาไว้ว่า อยู่ให้ลูกหลานเคารพรัก มิใช่อยู่ให้ลูกหลานห ว า ด ก ลั ว จนไ ม่มีใครยอมเข้าใกล้
ขอขอบคุณ นุสนธิ์บุคส์
