อ ย่ าไปให้ความสำคัญกับใครคนหนึ่งม า ก เ กิ น ไ ป
ราวกับว่าชีวิตนี้ จะหาคนแบบนี้ ไ ม่ ได้อีกแล้ว
อ ย่ า ล ด คุ ณค่ า ของตัวเองลง
เพียงเพราะอยากให้เขาเห็น คุ ณ ค่ า ในตัวเรา
ทันทีทีที่เราออกวิ่ง ไ ล่ ล่ า หรือหาใครสักคน
วันนั้น เป็นวันที่ คุ ณ ค่ า ในตัวเรา ล ด ล ง เช่นกัน
นอกจากเขา ไ ม่ เ ห็ น คุ ณ ค่ าแล้ว
เรายังต้องเห นื่ อ ย ทั้งกาย ใ จ
คนเราถ้าเขาเห็น ค่ า ต่อให้ยืนเฉย ๆ เขาก็เห็น
ถ้าเขาอยาก ค ร อ บ ค ร อ ง (ใ จ) เรา
เราก็แทบจะ ไ ม่ ต้องล ง ทุ น ล ง แ ร ง อะไรเลย
ไ ม่ ต้องป่ า ว ป ร ะ ก า ศ บอกใครต่อใคร
ว่าเราดี เ ก่ ง ส ม บู ร ณ์ เพียบพร้อมเพียงใด
หากเรา “ไ ม่ ใช่” ก็คือ “ไ ม่ ใช่” เ ห ตุ ผ ล มันมีแค่นั้น
วันนี้อาจจะ เ จ็ บ ป ว ดกับคำตอบ
แต่ เ ชื่ อ เถอะ ว่ า หากเราเห็น คุ ณ ค่ าในตัวเอง
เราจะ ไ ม่ ต้องเ สี ย เวลาวิ่งตามคนที่ ไ ม่ ใช่ให้เห นื่ อ ยฟ รี
อ ย่ าเอาเวลาอันมี ค่ า สู ญ เ สี ยไปกับคนที่ ไ ม่ ใช่นาน
เพราะมันปิดโอกาสของ “คนที่ใช่” ที่กำลังจะก้าวเข้ามา
ใ จ เป็นของเรา
อ ย่ า ทำ ร้ า ย หั ว ใ จ ด้วยคำว่ารัก
อ ย่ า ปล่อยให้ตัวเอง
เ จ็ บ ทั้งๆ ที่มีสิทธิ์เลือก
ดูแล หั ว ใ จ ตัวเองถนอมให้ดี
หากสิ่งใดทำให้ ใ จ เ จ็ บ
ถอยออกมาได้ไหม
ถ้า ไ ม่ ได้ด้วย เ ห ตุ ผ ล ใด
เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ให้ได้
อ ย่ า ลืมว่าก่อนรัก ก็ไ ม่ เคยมีรัก
หากวันหนึ่ง ความรักจะ ห า ย ไป
ก็ ไ ม่ ใช่ว่าจะเป็นไป ไ ม่ ได้
เกิดขึ้น ดำรงอยู่ และดับ สู ญ ไป เป็นธรรมดา
เพียงแต่บางที่เราอาจเ ร่ ง เวลาให้เร็วขึ้น
เพื่อ รั ก ษ า หั ว ใ จ เราเอง
ไ ม่ ให้เ จ็ บต่อ และเพื่อมีชีวิตอยู่
เราเลือกเองได้
เครดิต นามบุญ
