เรือสำราญกับมรสุมทางทะเล ส ละเวลาอ่ า นสักนิด
เรือสำราญลำหนึ่งเจอมรสุมทางทะเล
บนเรือมีสามีภรรย าคู่หนึ่ง กระเสือกกระสนมาถึงเรือชูชีพ
บนเรือชูชีพมีเพียงที่ว่างที่เดียว
ทันใดนั้น
สามีผลักภรรย าไปข้างหลัง
ตัวเองโดดขึ้นไปบนเรือชูชีพ
ภรรย ายืนอยู่บนเรือที่ค่อย จมลง
ตะโกนไปที่สามีประโยคหนึ่งว่า
เล่าถึงตอนนี้อาจารย์ถามนักเรียน
พวกเธอลองเดา ว่าผู้หญิงจะตะโกนว่าอะไร
พวกนักเรียนต่างโกรธเกรี้ยว
ต่างพูดว่า ฉันเ ก ลี ຍ ด คุณ ฉันมันต าบ อ ด
ณ บัดดล อาจารย์สังเกตุเห็นนักเรียนคนหนึ่งไม่พูดไม่จาตลอดเวลา
ก็เลยถามเธอ นักเรียนคนนี้พูดว่า
อาจารย์ หนูคิดว่าผู้หญิงคงจะตะโกนว่า
“ดูแลลูกเราให้ดีดีนะคะ”
อาจารย์ตกใจ ถามว่า เธอเคยได้ยินนิทานเ รื่ อ งนี้แล้ว ใช่ไหม?
นักเรียนสั่นหัว “ไม่เคย แต่ตอนแม่หนูป่ ว ยหนักก่อนต า ย ได้พูดแบ บนี้กับพ่อหนูค่ะ”
อาจารย์ซึ้งใจและพูดว่า คำตอบถูกต้อง
เรือจมลงไปแล้ว ผู้ชายกลับไปถึงบ้าน เลี้ยงดูบุตรสาวตามลำพังจนโต
หลายปีผ่านไป ผู้ชายป่ ว ยต า ย
ลูกสาวจัดข้าวของของพ่อ พบไดอารี่ของพ่อ
ที่แท้ พ่อกับแม่ไปเที่ยวเรือสำราญ
แม่ก็ป่ ว ยเป็นโ ร คที่รั กษ าไม่หาย
เงื่อนเวลาแห่งความเป็นความต า ย
พ่อฉวยโอกาสเดียวที่จะรอดชีวิต
เขาเขียนในไดอารี่ว่า ฉันอย า กจะจมลงใต้ทะเลพร้อมเธอ
แต่ฉันทำไม่ได้ เพื่อลูกสาว ฉันจำต้องให้เธอ นอนหลับย าวอยู่ใต้ทะเลลึก
นิทานเล่าจบ ห้องเรียนเงียบกริบ
อาจารย์รู้ว่า นักเรียนต่างก็เข้าใจนิทานเ รื่ อ งนี้กันหมดแล้ว
#ความดีและความชั่ วในโลกนี้ บางครั้งดูสับสนไม่ชัดเจน แยกแยะไม่ออก
เพราะฉะนั้น อย่า ตั ดสินคนอื่นแบบผิวเผิน
#คนที่ชอบແย่งจ่ายบิลก่อน ไม่ใช่เพราะมีเงินมากไป
แต่ให้ความสำคัญของมิตรภาพมากกว่าเงินทอง
#เวลาทำงาน คนที่ยินดีทำมากกว่าคนอื่น ไม่ใช่เขาโง่ แต่เขารู้หน้าที่
#หลังจากทะเลาะกัน คนที่ขอโทษก่อน ไม่ใช่เขาผิด
แต่เขารู้จักทนุถนอมคนข้างกาย
#คนที่ยอมช่วยเหลือคุณ ไม่ใช่ติดค้างอะไรคุณ
แต่เขาเห็นคุณเป็นเพื่อนแท้
#คนที่ส่งข่าวสารให้คุณบ่อย ไม่ใช่ว่างจนไม่มีอะไรทำ
แต่เพราะว่าในใจเขามีคุณ
