วันใ ดที่คุณ ตกอับ จะมี สักกี่คนกัน ที่ยังอย า กรู้จัก กับคุ ณ
คุณ รู้จักคนเยอะไหม? คุณรู้จักคนเยอะมาก แต่คนที่ช่วยเหลือคุณมีสักกี่คน
อย่าบอกว่าคุณรู้จักคนมากมาย เพราะในຍามที่คุณ ต ก อั บ จะมีสักกี่คนที่ยังอຍากรู้จักคุณคนที่กิน ดื่ม ท่องราตรีกับคุณทุกวัน ຍามคุณมีปัญหา
ไม่แน่เสมอไปว่า เขาเหล่านั้น จะยื่นมือเข้ามาช่วย
เพื่อน จงนับที่คุณภาพ อย่านับเอาที่ปริมาณ
ลากมันฝรั่งไปมาเต็มลำรถ มิสู้ไข่มุกราตรีเพียงเม็ดเดียว
ฉันมีแอบเปิ้ลอยู่หนึ่งลูก แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่ง นี่คือ น้ำใจจากมิตรสหาย
ฉันกินหนึ่งคำ ที่เหลือให้เธอ นี่คือ ความรักของหนุ่มสาว
ฉันไม่ได้กินสักคำ ให้เธอทั้งลูก นั่นคือ พ่อและแม่ของเธอ
ฉันเก็บซ่อนไว้ แล้วบอกกับใคร ว่าหิวจังเลย มีอะไรให้กินไหม? นี่คือ คนในสังคม
วันไหนชายหนุ่ม จ น จึงรู้ว่า หญิงคนไหนรักคุณจริง
วันไหนหญิงสาวไม่สวย ไม่น่ารัก จึงรู้ว่า ชายคนไหนจะอยู่เคียงข้างไม่ละทิ้งคุณ
วันไหนที่คุณทำอะไร อั บ อ า ย ขาย หน้า จึงรู้ว่า ใครจริงใจ ใครใส่ใจคุณ
เคียงข้าง ไม่ใช่เพราะคุณมีเงินฉันจึงตามติด
ถนอมรั กษ า ไม่ใช่เพราะคุณสวยผมจึงห่วงใยใส่ใจ
สิ่งที่หลงเหลือเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง
ไม่ใช่รูปโฉมความงาม แต่เป็นความจริงใจ
คืนผันวันผ่าน อาจไม่ผูกพัน ไม่ควรรู้จักแต่หน้า แต่ ควรรู้ใจ
แหล่งที่มา: นุสนธิ์บุคส์ / allwaypost
