อย่ า ลื ม ถอ ดย ศ ถอ ด ศั ก ดิ์ ก่อนจะไปงานเลี้ยงรุ่น
นายเทา ชื่อจริง บรรเทา เรียนจบนิติศาสตร์จากมหา วิ ท ย า ชื่อดัง
ปัจจุบัน นายเทาประกอบอาชีพทนายความ
ตามชนบทธรรมดาคนหนึ่งในต่างจังหวัด
นานๆ จะมีโอกาสเข้ากรุงเทพ
หลังจากเรียนจบมาหลายสิบปีก็ไ ม่ได้พบเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันอีกเลย
ในวันหนึ่งเจ้าหน้าที่ระดับสูงจากในตัวอำเภอมาจัด
อบรมเจ้าหน้าที่ใน ห มู่บ้าน
นายบรรเท าจึงไปร่วมประชุมที่ศาลากลางของ ห มู่ บ้าน
โดยมีนายอำเภอเดินทางมาเป็นประธาน
ขณะที่พูดนายอำเภอก็ชำเลืองมองมาที่นายบรรเท าบ่อยๆ
กระทั่งการอบรมจบลง นายอำเภอจึงให้คนมาตามนายบรรเท าไปพบ
นายอำเภอถามว่า คุณชื่อบรรเท า จอดนอก ถูกไหม
นายเทาบอกว่า ใช่ครับ ท่านรู้จักชื่อผมได้ยังไง
นายอำเภอได้ยินดังนั้นจึงทักขึ้นว่า เทา จำเราไ ม่ได้รึ
เราคง ที่ชอบลอ กการบ้าน นายบ่อยๆ สมัยเรียนมหา วิ ท ย า ลัยไง
บรรเท าบอกว่า ผมก็รู้สึกคุ้นๆ กับชื่อท่าน ก็พึ่งนึกได้ตอนที่ท่านบอกว่า
ลอกการบ้านนี่แหละครับ
นายอำเภอบอก ตอนนายอยู่กับเรา
ก็พูดธรรมดาเถอะ เรากับนายเป็นเพื่อนกัน
หลังจากนั้นหนึ่งเดือน
นายอำเภอก็มาชวนเทาไปงานเลี้ยงรุ่นที่มหา วิ ท ย า ลัย
นายบรรเท าไปร่วมงานก็ได้เจอเพื่อนสมัยก่อนมากมาย
ต่างคนต่างคุยกันถึง ส า ร ทุ ก ข์สุขดิ บต่างๆ นานา
ซึ่งเพื่อนๆส่วนใหญ่ก็มียศตำแหน่งสูงๆ ทั้งนั้น
มีบางคนยังทำงานเป็นลูกจ้างซึ่งก็ไ ม่ได้รับความสนใ จมากมาย
นอกจากคนที่เป็นผู้ว่า นายพ ลตำรว จ ท ห า ร นายอำเภ อ หรือ ข้าราชการอื่นๆ
บรรเท าและเพื่อนๆ สามสี่คนก็คุยกันอีกกลุ่มหนึ่ง
ต่างก็มีความสุขกันดี จนงานเลิ ก ต่า งคน ต่า งเดินทางกลับบ้าน
หลายเดือน ผ่ า น ไปจนกระทั่งครบปีหนึ่ง
นายอำเภอก็ย้ายไปที่อำเภออื่นแต่ก็ไ ม่ลืมที่จะนัดหมายนายเทา
ให้เดินทางไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นอีก
งานเลี้ยงรุ่นปีนี้บรรเท าก็มาถึงสถานที่จัดงาน
เทา เดินเข้าไปในงานได้ยินโฆษกประกาศต้อนรับ
ท่าน ผวจ ท่านนายพล นายอำเภอ และ ข้าราชชั้นผู้ใหญ่ต่าง
ประกาศแสดงตนแบบออกหน้าออกตา
บรรเทายืนงงสงสัยว่ามาถูกงานใช่ไหมนี่
เนื่องจากว่าไ ม่ได้ยินเ สี ย ง ประกาศเหมือนงานเลี้ยงรุ่นเลย
บรรเทาได้แต่ครุ่นคิดว่าตัวเองมางานเลี้ยงรุ่น
หรือมางานเลี้ยงฉลองตำแหน่งกันแน่
พอมาคิด อยู่ในใ จ
นายบรรเทาจึงเดินกลับออกมาจากงานเลี้ยงแล้วขึ้นรถกลับบ้าน
เพราะ ไ ม่มีงานเลี้ยงรุ่น นี่มันงานเลี้ยงเจ้านายเท่านั้น
และ หลายๆ คนที่ไ ม่มียศ ศั ก ดิ์อะไรก็ค่อยๆ ทะยอยกลับ
บรรเทาบอกเราไ ม่มีตำแหน่ง เลยไ ม่มีที่ว่างของคำว่า เพื่อน
ซึ่งเลือนหายไปตามกาลเวลา
ขอฝากทุกท่านไว้ว่า ที่ข้าน้อยจะไปร่วมเลี้ยงรุ่นในโอกาสต่อไป
เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนจริงๆ ไ ม่ใช่งานเลี้ยงตำแหน่ง ของท่านทั้งหลาย
ดังเรื่องราวของ บรรเทา ที่ เ ล่ าให้ทุกท่านได้ฟังแล้ว
เพราะนี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคม
แต่งานเลี้ยงพวกเรา ขอให้มีเพียงเพื่อน เนื่องจากเริ่มเห็นอากา รแล้วนะครับ
เช่น เรียกกันว่าท่านฯ ท่าน ดร ท่าน สส ท่าน ผอ
คิดถึงหัวอกคนที่ไ ม่มีตำแหน่งทางสังคม ทางราชการบ้างครับ
จึง อ ย า ก บอกว่างานเลี้ยงรุ่น ควรถอ ดหั วโข นออกให้หมด
แล้วงานเลี้ยงรุ่นของท่าน จะมีคนมาเพิ่มอีกทุกปีๆ
